สิ่งเล็กๆ แต่คุณค่ายิ่งใหญ่มหาศาล

“คุณค่า” คำสั้นๆ แต่ยิ่งใหญ่ที่ใครหลายคนต้องการ ถึงแม้จะไม่มีการกำหนดนิยามความหมายชัดเจนที่ตายตัวให้กับคุณค่า และคุณค่าก็ได้ถูกตีความในมุมมองที่แตกต่างกันออกไปขึ้นอยู่กับประสบการณ์และความต้องการที่ไม่เหมือนกันของแต่ละคน

คนที่อยู่ในชุมชนแออัดต้องหาเช้ากินค่ำคุณค่าของชีวิตอาจหมายถึง การมีเงินไว้ใช้จ่าย นำไปซื้อหาข้าวปลามาให้ครอบครัว คุณค่าของคนกำลังประสบกับอุทกภัยหรือภัยสงคราม สิ่งที่พวกเขากำลังโหยหาอาจไม่ใช่เงินทอง แต่เป็นการได้กลับไปใช้ชีวิตที่อบอุ่นมั่นคงปลอดภัย ร่วมกับคนในครอบครัว

อีกครั้งโดยไม่ต้องหวาดระแวงกับภัยรอบตัวที่กำลังจ้องคร่าชีวิตของตน ส่วนคนหนุ่มสาวที่อยู่ในวัยกำลังมีความรัก

คุณค่าในชีวิตอาจหมายถึง ความสุขจากการได้เป็นคนให้ความรัก หรือเป็นการได้รับความรักตอบ สำหรับคนที่อยู่ในวัยทำงาน คุณค่าในชีวิต คือ การได้รับการยกย่อง และความสำเร็จในการทำงาน แต่ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่คุณค่าเป็นมากกว่าเรื่องเงินๆทองๆ ความร่ำรวย การได้รัก การถูกรัก และการได้รับยกย่องจากคนภายนอก ซึ่งมาสโลว์นักจิตวิทยาได้เทียบเคียงระดับคุณค่าในการใช้ชีวิตของคนกลุ่มนี้ว่าอยู่ในกลุ่ม Self-actualization หรือคุณค่าของการนับถือที่มาจากพลังและเป้าหมายภายในของตนโดยปราศจากรางวัล หรือเงื่อนไขใดๆจากภายนอก และคุณค่าในระดับนี้ คือ คุณค่าที่สูงที่สุดที่ชีวิตคนหนึ่งคนจะก้าวไปถึง

อย่างไรก็ตามเส้นทางในการตามหาคุณค่าในตัวเองไม่ได้อยู่ที่ว่าคุณจะก้าวไปได้ถึงจุดที่สูงที่สุด ไม่จำเป็นที่ทุกคนสามารถไปถึงคุณค่า ณ จุดสูงสุดนี้ได้กันทุกคน แต่สิ่งที่สำคัญมากที่สุดในการค้นพบคุณค่าของใครคนหนึ่ง คือ การที่คนๆนั้นสามารถเดินทางตามหาจุดหมายของชีวิตที่เป็นจุดเชื่อมโยงกันระหว่าง “เป้าหมาย” และ “ความสุข”

ถ้าเป้าหมายเปรียบเสมือนจุดหมายปลายทางของชีวิตที่เราอยากจะเดินทางไปให้ถึง หากการเดินทางไปถึง คือ ความสำเร็จแล้ว การมุ่งหน้าและเดินตรงไปพิชิตเป้าหมายต้องใช้ความมุ่งมั่นและพลังมหาศาล การเดินไปเก็บเกี่ยวสิ่งที่ตัวเองสนใจที่อยู่ข้างหน้าไม่มีสูตรสำเร็จว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหน หรือต้องใช้หยาดเหงื่อ หยดน้ำตาเพื่อเป็นพลังในการขับเคลื่อนตัวเราไปให้ถึงจุดหมายที่เราต้องการมากเพียงใด

การเดินทางไกลไปถึงเป้าหมายต้องอาศัยการรวบรวมพลังจากข้างในตัวเรา และพลังจากความสุขเป็นพลังในการขับเคลื่อนให้เราไปต่อ และใช้ต่อสู้กับอุปสรรคข้างทางอย่างมีประสิทธิภาพที่สุด หลายคนเลือกที่จะมองไปข้างหน้าเพื่อเดินตรงไปที่เป้าหมายเพียงอย่างเดียวจนลืมที่จะเรียนรู้ความสวยงามข้างทางที่มีความสำคัญไม่แพ้กับเป้าหมายที่ยังมาไม่ถึง

คนที่โชคดีที่สุดอาจไม่ใช่คนที่ตามล่าและไปถึงเป้าหมายได้สำเร็จ แต่คนที่โชคดีที่สุด คือ คนที่สามารถเดินทางไปตามหาเป้าหมายที่ต้องการพร้อมๆกับการเรียนรู้ที่จะมีความสุขระหว่างทาง นักเดินทางที่มีแผนที่ชัดเจน รู้ว่าตัวเองต้องเดินทางไปตามถนนเส้นไหน แต่ก็พร้อมที่จะอนุญาตให้ตัวเองเดินออกนอกเส้นทางบ้างบางครั้งเพื่อไปเก็บเกี่ยว “ความสุขและคุณค่าที่เป็นของแถมมาในระหว่างการเดินทาง” เพราะเค้ารู้ดีว่าบางครั้งดอกไม้ที่เจอข้างทางก็สามารถหยิบมาดมพอสดชื่นเป็นพลังเติมเต็มให้ก้าวเดินในก้าวต่อไป ก่อนที่จะถึงเป้าหมายก็ได้สูดดม และดื่มด่ำกับความสุขสดชื่น ได้เก็บเกี่ยวพลังเล็กๆน้อยๆมาเต็มตะกร้าพอดี

ตอนนี้สังคมของเราเต็มไปด้วยคนเก่ง แต่กลับหาคนเก่งที่มีความสุขได้ไม่มากนัก เด็กรุ่นใหม่ถูกสอนให้เป็นนักคิด และนักสะสมข้อมูลที่มุ่งแต่การมองไปที่เป้าหมายในชีวิตเพียงอย่างเดียว หลายองค์กรเป็นแหล่งรวมตัวของเหล่าอัศวินคนเก่ง การวัดประสิทธิภาพ และประสิทธิผลในการทำงานทำให้ทุกคนต้องแข่งขัน แก่งแย่งชิงดีเพื่อพาตัวเองไปพิชิตเป้าหมาย ไปให้ถึงสิ่งที่คนต้องการ วิ่งแข่งกันไปคว้าสิ่งที่อยู่ปลายทาง ใครวิ่งเร็ว ถึงเส้นชัยเร็ว คนนั้นชนะ แต่ในระหว่างเส้นทางการแข่งขันพวกเขาเผลอลืมบางอย่างที่อยู่ “ข้างทาง” จนถึงตอนนั้น ณ วันนั้นที่พวกเขาไปถึงเป้าหมาย สิ่งที่คิดว่าเป็นเส้นชัยของชีวิต “เงินทอง ความร่ำรวย เกียรติยศ ความมีชื่อเสียง” แต่กลับไม่สามารถเก็บเกี่ยวของเล็กๆแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณค่าที่ลืมไว้ข้างทางกลับมาได้อีก พวกเขาวิ่งเร็วไป และเร็วเกินที่จะรับรู้ได้ถึง “น้ำใจ การแบ่งปัน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ การใช้เวลาคุณภาพกับครอบครัว คำขอบคุณ”

ก่อนเริ่มเดินทางก้าวต่อไป ลองนั่งพัก หายใจเข้าออกช้าๆ หลับตา ลองตั้งคำถามกับตัวเองดูค่ะว่า ณ ตอนนี้

• คุณหมกหมุ่นอยู่แต่กับเป้าหมายของตนเองมากเกินไปหรือเปล่า?

• การเดินทางไปสู่เป้าหมายของคุณมีใครบ้างที่ควรร่วมเดินทางไปพร้อมกัน?

• เป้าหมายที่สำคัญจริงๆสำหรับชีวิตคุณคืออะไรกันแน่?

• เป้าหมายนี้สร้างคุณค่า และความสุขอะไรให้กับคุณ และคนที่เดินไปพร้อมกับคุณ?

• ครั้งสุดท้ายที่คุณลืมเรื่องเป้าหมายไปบ้าง และหยุดดื่มด่ำกับความสุขข้างทางคือเมื่อไหร่? และคุณสัมผัสได้ถึงอะไรบ้าง ณ ขณะที่หยุดพัก?

• คุณได้ขอบคุณคนที่อยู่ข้างๆ หรือร่วมเดินทางไปกับคุณบ้างหรือยัง?

• คุณได้ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตคุณบ้างหรือยัง?

ขอเป็นกำลังใจให้นักเดินทางตามหาเป้าหมายทุกท่าน เราเชื่อว่าคุณสามารถพิชิตเป้าหมาย สร้างคุณค่า และมีความสุขไปพร้อมๆกันได้ แค่เพียงหยุดพักถ้าเหนื่อย ลองเป็นคนเริ่มกล่าว “คำขอบคุณ” แก่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบตัวบ้าง เราเชื่อว่าคุณจะก้าวไปข้างหน้าตามเป้าหมายที่ต้องการได้อย่างมีความสุขและเต็มเปี่ยมไปด้วยคุณค่าเพียงเชื่อว่า “ไม่สำคัญว่าใครเห็นคุณค่าในสิ่งที่คุณทำหรือไม่? แต่มันสำคัญสุดๆที่ว่า ตัวคุณเท่านั้นที่รับรู้ได้ถึงคุณค่าของสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ในตอนนี้ และไม่สำคัญหรอกค่ะว่าสิ่งที่คุณทำอาจไม่มีคุณค่าในการรับรู้ของบางคน แต่มัน (โคตร) สำคัญตรงที่ว่ามีบางคนที่เห็นคุณค่าและต้องการได้รับคุณค่าจากสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่แม้สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่คุณเรียกมันว่า-สิ่งเล็กๆ” ก็ตาม

---

อัจจิมา ศิริพิบูลย์ผล

นักจิตบำบัดและนักให้คำปรึกษาด้านสุขภาพจิต

ที่เชื่อมั่นในศักยภาพและความสุขของมนุษย์

____________________________________________________

iStrong.co ศูนย์ให้คำปรึกษาด้านสุขภาพจิตและครอบครัว

บริการให้คำปรึกษาโดยนักจิตวิทยา นักจิตบำบัด นักจิตวิทยาคลินิกที่มีใบรับรอง

สามารถเลือกคุยทางโทรศัพท์หรือการพูดคุยแบบส่วนตัว (Private Counseling)

และคอร์สออนไลน์ | Classroom Workshop

รวมถึงบทความจิตวิทยาอีกมากมาย

Contact : https://www.istrong.co/service